Blauw schild

Mûnne mens die is verschrikkeluk, dûr is gin bal meer aon. Heet platjes op zun kupke en ziet me nooit meer staon. Hij zwit onder zun errum en laot winde op de bank. Mar ik ben gek op boere, dè noem ik dank veur stank. En ik, en ik en ikke wil wè meer. Mar dan steelt hij mun hartje, méé zun boere kieltje aon. Tis ellûf over ellûf, ut wordt tijd dè we wir gaon.

Blauw, blauw, ik hou van jou. Ene keer per jaor hillemaol gin gemauw. Tis die boerekiel waor ik toch veur viel. Weg uit dieje kooi gewôôn Vergimmes Mooi.

Mûnne mens die bleft verschrikkeluk, zit altijd in zun neus. Hij was veur mij de enige, ik had mar weinig keus. Ik ben bij um gebleve, ik blijf ‘um altijd trouw. Want ik ben gek op boere, dè is waor ik van hou. En ik, en ik en ikke wil wè meer. Mar dan steelt hij mun hartje, méé zun boere kieltje aon, Tis ellûf over ellûf, ut wordt tijd dè we wir gaon.